آشنایی مقدماتی با صنعت تصفیه آب و پساب
منابع آب
شاخص های آزمایش آب و پساب
کنترل و رفع آلودگی آب های سطحی
روش های تصفیه آب و فاضلاب
قوانین زیست محیطی تصفیه آب
آشنایی مقدماتی با صنعت تصفیه آب و پساب
امروزه تصفیه خانه های آب و پساب، به دلیل نظارت های روز افزون سازمان محیط زیست و افزایش جرایم زیست محیطی از یک سو و کاهش منابع آب از سوی دیگر، بازار کار گسترده ای را برای پیمانکاران و مشاوران متخصص در زمینه آب و پساب را فراهم نموده است. در این بازار به دلیل تنگاتنگی رقابت و تلاش برای سبقت گرفتن در بازار، پیمانکاران و مشاوران را به سوی ارایه فن آوری ها، طرح ها و پیشنهاد های نوآورانه یا بی همانند در بازار کشانده است. شتاب پیشرفت های تکنولوژیک نیز، گسترش شاخه های گوناگونی از صنعت تصفیه پساب را پیش روی متخصصان گشوده است. مشکلی که پش می آید، عدم اعتماد کارفرمایان و درماندگی در انتخاب روش های گوناگونی ایست که پیشنهاد دهندگان در سر راه کارفرمایان قرار می دهند. لذا آشنایی مقدماتی با صنعت تصفیه آب و پساب از نیازهایی است که در برنامه های آموزشی سازمان ها و کارفرمایان برنامه ریزی می گردد. در این نوشتار، تلاش می گردد یک دیدگاه کلی و آشنایی نخستین با این صنعت را در پیش روی صنایع و سازمان های مربوطه بگذارد.
هرگاه از آلودگي آب در محيط زيست سخن مي رود در نظر همگان چیزی همانند يك لكه بزرگ نفتي بر روي اقیانوس برداشت مي گردد. در هنگام احداث خط لوله آلاسكا در 1970 بسياري پيش بيني آلودگي دريا را در اثر عبور نفت كش ها داشتند و در سال 1989 نفت كش 1.2 ميليون بشكه اي اگزان والديز به گل نشست و 250000 بشكه نفت به تنگه تخليه شد. وسعت حادثه آنقدر عميق و طولاني بود كه نظر دنيا را به خود جلب كرده و قانون آلودگي نفتي را در سال 1990 به تصويب رساند. نشت نفت نوعي از آلودگي آب است كه نمود آشكاري دارد اما تشخيص ساير انواع آلودگي آب ها از قبيل آلودگي آبهاي زير زميني به مواد آفت زا بدون آزمايش هاي دقيق تشخيص داده نمي شود.
منظور از آلودگي آب، تباهي و فرو افت كيفيت آن است. يك آلاينده از نظر بوم شناختي يعني هر ماده فيزيكي، شيميايي و زيست شناختي است كه مقدار اضافي قابل تشخيص آن براي موجودات زنده زيان آور باشد. اين آلاينده ها مي توانند شامل فلزات، مواد پرتو زا، باكتري ها، فسفر ، ازت، ويروس، دما و….. باشند. يك آلاينده مي تواند براي بخشي از تنوع گونه ها آلاينده باشد در حالي كه براي بخش ديگر مفيد باشد . به عبارت ديگر كيفيت آب مشخص كننده مورد مصرف آن است . لذا نسبت به مصارف مي توان آب را در استاندارد هاي مختلف تعريف كرد. برای منابع آبی که آدمیان مصرف می کنند نیز همین روند برای مصارف گوناگونی مانند، کشاورزی، صنعت، شرب، بهداشت و… حکم فرما است.
آلاينده ها مي توانند منشا گوناگوني داشته باشند و تاثير هاي مختلف در آب ايجاد كنند. بيشتر كانون هاي آلودگي رواناب هاي آلوده ايست كه آب هاي زير زميني و جاري را مي آلايند اين كانون ها مي توانند نقطه اي يا گسترده باشند. آلاينده هارا مي توان بر حسب نوع و گروه آنها طبقه بندي كرد مانند: مواد آلي مرده، موادبيماري زا، موادشيميايي آلي، موادغذايي گياهي ، فلزات اسيدها ،رسوبات، گرما، پرتوزايي ، عناصر غذايي، نفت و…. از همین روی از همین نخست باید بدانیم چرا می خواهیم آب را تصفیه کنیم. در یک دسته بندی بالا دستی می توان گفت دو الزام در تصفیه آب داریم: 1- آبی که برای مصرف از منابع برمی داریم2- آبی که پس از مصرف به منابع باز می گردانیم. از دید محیط زیست، تصفیه برای مصرف زیر ذره بین نمی باشد. ولی نوع منابع آبی که از آن آب برداشت می گردد و میزان برداشت از منابع زیر ذره بین هستند.
منابع آب
منابع آب را در سه دسته نام می برند: 1- آب های آبی 2- آب های سبز 3- آب های خاکستری، آب های سطحی و زیر زمینی، منابع آب های آبی را می سازند. آنچه نم و رطوبت در خاک می باشد را منابع آب سبز می گویند. و هر آبی که به دلیل فعالیت های آدمیان دچار فرو افت گردد، به عنوان منابع آب خاکستری شناخته می شود. نیاز به یاد آوری است که، این طبقه بندی منابع آب بیشتر از دید کشاورزی بوده است. زیرا کشت آبی با منابع آبی انجام می گردد و کشت دیم با منابع آب خاکستری است و در زمان کمبود این دومنابع یا بروز خشک سالی منابع آب خاکستری بکار برده می شوند. به هر حال منابع آب چه برای مصرف و چه برای بازگشت به منابع پس از مصرف، اگر نیاز به تصفیه داشته باشند، باید دارای حداقل استانداردهایی باشند. این استانداردها بدون آزمایش و پایش قابل اندازه گیری نمی باشند. این استانداردها برحسب نوع مصرف هاي گوناگوني كه براي كيفيت آب تعريف شده است، دارای شاخص های سنجشی هستند که برحسب نوع مصرف متفاوت مي باشند.
برخی از این شاخص ها که در آزمایشگاه بدست می آیند عبارتند از:
سختي: مقدار املاح موجود در آب با شاخص كربنات كلسيم بر حسب ppm
BOD : مقدار اكسيژن لازم براي تجزيه كننده هاي بيوشيميايي است و بر حسب ميلي گرم بر ليتردر روز در دمای 20 درجه مي باشد
COD : نشان دهنده مقدار اكسيژن مصرفي براي اكسيداسيون مواد آلي درون آب مي باشد .
كليفرم: شمارش باكتري هاي كليفرم دفعي از روده به عنوان معيار استاندارد آلودگي آب است
TDS : استانداردي براي معين كردن مقدار املاح حل شده درون آب است
TSS : نشان دهنده مقدار مواد جامد معلق در آب است
PH: مقدار اسيديته و يا قليايي بودن آب را نشان مي دهد
TFM: مقدار مواد چربي آلی معدنی حیوانی یا سنتزی را نشان ميدهد
Oil&Graese: مواد هیدرو کربی آلی اشباع شده مانند فرآورده های مواد نفتی است
EC : مقدار هدايت الكتريكي آب را نشان ميدهد .
اكتيويته: مقدار تاثير مواد شيميايي خاص مانند دترجنت يا واکنش پذیری و یا پرتو افکنی راديو اكتيو موجود در آب را مي سنجد
رنگ و شفافيت یا کدورت: مقدار درصد عبور نور و طيف رنگ عبوري را مي سنجد.
یادآوری می گردد که بسته به استاندارد مصرف، سیاهه آزمون ها می تواند گستره متفاوتی از شاخص ها را برای آزمایشگاه درخواست کند. اولين چيزي كه آلودگي آب را سبب مي شود رسوبات است. اين مواد از ذرات چندين ميليمتري تا ذرات كلوئيدي را شامل مي شوند. رسوبات كاهش مواد در قسمتي از زمين و انباشت مواد در قسمتي ديگر را شامل مي شود همچنين فرسايش خاك و كندن پوشش گياهي يا مدفون شدن آنرا در بر دارد. ساخت و ساز شهري نفوذ آب را كم كرده به شدت روان آب ها و سيل و توليد رسوبات كمك مي كند. بسياري از رسوبات حاصل فاضلاب ها است. این فاضلاب ها می تواند حاصل فعاليت هاي كشاورزي، بهداشتی، صنعتی یا هر گونه فعالیت انسانی باشد. با اقداماتي مي توان از رسوب گذاري طي فعاليت هاي انساني جلو گيري كرد. برخی دیگر از آلودگی ها مانند معادن وجود پريت استخراج شده در جوار هوا و آب اسيد سولفوريك توليد كرده آبهاي سطحي را مي آلايد كه به آن زهكشي اسيدي معادن می گویند.
کنترل و رفع آلودگی آبهای سطحی
آلودگی مواد غذايی نیز با موادی مانند فسفر و ازت می باشد. برخی از آلودگی ها دارای پیامدهایی بلند مدت است و برخی مانند آلودگی نفتی در اقیانوس ها که محیط توانايی هضم آلودگی را دارد، می تواند تنها آثار کوتاه مدت داشته باشد. زمانی آبهای سطحی را آلوده گویند که مواد آلوده کننده از حد استانداردی که خطرناک می باشد خارج شده است این آلوده کننده ها از منابعی وارد می گردند که شامل روان آبهای سطحی(پساب ها)، کشاورزی، تصادف و جابجایی، پالایشگاه، بارش، رسوبات، گازها …هستند. نحوه آلوده سازی یا بصورت کانون نقطه ایست مانند خروجی فاضلاب به رودخانه یا بصورت کانون غیر نقطه ای مانند کانون مناطق بزرگ کشاورزی در مجاور دریاچه. بهترین روش برای کنترل آنها و رفع آلودگی آبهای سطحی عبارتند از: 1- کاستن از تعداد کانونها 2-انتقال آلاینده از کانون به محل مجاز3-تصفیه آب و گرفتن آلودگی
این 3 مرحله دارای توالی راهبردی می باشند که گزینه برتر 1 و سپس 2 و در آخرین مرحله تصفیه برگزیده می شود. در آلودگی آب های زیر زمینی بیشترین دلایل، نشت از محل دفع ضایعات، مخازن ولوله های دفعی، کشاورزی، چاه فاضلاب، معادن، تلمبارها، سموم، صنایع، چاه های دفع بهداشتی و …. می باشند. بر خلاف آبهای سطحی که به دلیل فعالیت میکروارگانیزها و ارگانیزم های تجزیه کننده و مصرف کننده آلودگی ها، خاصیت خود پالایی وجود دارد، در آبهای زیر زمینی به دلیل کمبود اکسیژن و نبود باکتری هوازی و فعالیت محدود باکتری بی هوازی، خود پالایی دیده نمی شود ولی مسیرهای نفوذ، همانند صافی عمل کرده و تبادلات شیمیایی در سازندهای زمین بر کیفیت آبهای زیر زمینی تاثیر دارند.
بزرگترین مشکل آلودگی در آبهای زیر زمینی، پمپاژ ومصرف بی رویه آبهای تمیز و پایین رفتن سطح آن است که مخازن در بردارنده این منابع همانند اسفنج، نفوذ آلودگی همراه آب و پساب را به آبهای زیر زمینی افزایش می دهد. این روند در جلگه خوزستان دیده می شود که با مکش و جایگزینی آب خلیج به جای آبهای زیر زمینی، به شوری آب و خاک انجامید در نهایت انتقال مشکل آلودگی آبهای سطحی به آبهای زیرزمینی ایست. آبهای مصرف شده در صنعت و بهداشت با افت کیفیت یا آلودگی شدید همراه شده و غیر قابل مصرف می باشد. به این آب پساب یا فاضلاب گفته می شود، که باید قبل از رها شدن در محیط زیست در حد استاندارد قابل قبولی تصفیه شود.
هزینه متوسط تصفیه پساب در ایران برای هر متر مکعب در این زمان چیزی نزدیک به 5.000.000 ریال است. لذا پیش از طراحی و انتخاب تکنولوژی تصفیه، جلوگیری از آلودگی و یا کاهش حجم و اندازه آلودگی در حجم پساب، از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد، تا از هزینه های انتهای فرآیند و هزینه های بالاسری در تولید و خدمات بکاهد. بهترین روش انتخاب تصفیه پساب، تصفیه تا استاندارد مصرف مجدد است.
روش های تصفیه آب و فاضلاب
روش های تصفیه را در یک نگاه بالا دستی و کلی می توان یه دو دسته بخش بندی کرد: الف_ تصفیه آب از منابع برای مصرف بهداشتي و صنعتی ب- تصفیه فاضلابهای بهداشتي وصنعتي که خود شامل سه گروه می باشد: 1_تصفیه خانه که برای فاضلاب های شهری و صنعتی است. 2_ تصفیه طبیعی، نوعی تصفیه با استفاده از ظرفیت های محیط است .3_ تصفيه روستايي با سپتيك، یا همان تصفیه در محل مصرف. جهت تصفيه پساب درتصفيه خانه، نياز به شبكه گسترده اي براي جمع آوري و هدايت فاضلاب به تصفيه خانه مي باشد که به آن سیستم اگو می گویند. و هر تصفيه خانه بر اساس نوع پساب دريافتي و استاندارد مصرف آب تصفيه شده طراحي مي گردد.
برای تصفیه منابع آب مصرفی نیز نیاز به انتقال آب از منابع به تصفیه خانه می باشد. اينكه انتظار از آب تصفيه شده چه باشد باعث می گردد که شكل و اساس طراحی، تکنولوژی و كار در تصفيه خانه ها متفاوت باشد. ولي بصورت كلي مي توان تصفيه خانه را شامل اين مراحل دانست :1_تصفيه اوليه 2_تصفيه ثانويه 3_ تصفيه پيش رفته. اساس طراحي تاسيسات در هر قسمت نيز بر دو چيز است. اول مشخصات فیزیکو شیمیایی آب یا پساب ورودي و دوم استاندارد مورد نیاز خروجي و مقدار حجم آب یا پساب. در باره تصفیه خانه ی پساب، پيك هاي زمانی و حجمی دريافت پساب نیز از اهمیت برخوردار می باشد. در تصفیه اولیه شبكه اگو وجمع آوري فاضلاب خود جزيي از تصفيه اوليه است. مواد جامد، شناور، معلق و ته نشين شونده. مواد مایع نیز بسته به نسبت چگالی با آب در زیر یا رو یا کلوییدی در آب روان می شوند. گازها نیز یا محلول هستند یا برخلاف مسیر ثقل به ابتدای خطوط لوله کشی یا سطح استخرها و حوضچه ها می آیند. با روش هاي فيزيكي مانند صافي ها، غربال، چربي گير، آشغال گير، شن گير و….. جدا مي شوند. گاز ها را نیز با روش هایی مانند هود، ونت، یا ثقلی و…. می توان جدا نمود. سپس با كمك مواد لخته ساز آلودگي هايي را كه باروش شيميايي مي توان از آب گرفت بصورت لخته جدا مي كنند.
روش كار لخته سازها، بر اساس جاذبه يوني و كمپلكس هاي بار دار مثبت و منفي است هرچه لخته ها بزرگتر و متمايز از فاز آب باشد، جدا سازي راحت تر است. از آنجایی که آب یک ملکول قطبی دارد که دارای دو سوی مثبت و منفی است، می تواند مواد قطبی و یا یونی را در خود حل کند. و هدف از تصفیه نیز گرفتن همین مواد از آب می باشد. بنا بر این لخته سازها باید قطب های مثبت و منفی قوی تری از آب داشته باشند. اساس لخته سازی نیز به هم چسباندن همین مواد و سنگین کردن آنها برای ته نشینی می باشد. براي جدا سازي لخته ها از آب، نياز به زماني براي ته نشيني داريم. در مخازن رسوب گذاري ضمن عبور آب زمان ته نشيني را فراهم مي كنند. بنابر این محاسبه ی زمان ماند و سرعت ته نشینی در این مخازن از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
در مرحله تصفيه اوليه 30 تا 40 درصد از آلاينده ها حذف مي گردند. اين مرحله قلب کار در تصفیه ی آب شرب می باشد. تصفیه اولیه در طراحی تصفيه پساب صنعتي هم گاهی بسيار مهم است. یک تفاوت کار در تصفیه خانه ی آب مصرفی با تصفیه خانه ی پساب نیز، در این است که تصفیه خانه آب مصرفی در بیشتر زمان ها به دلیل فصلی بودن ویژگی های منابع آبی، پیش از تصفیه اولیه نیازمند به تصفیه فیزیکی مانند فیلترهای شنی و کربنی می باشند. ولی در تصفیه پساب این فیلترها در گام تصفیه ی پیشرفته و پس از تصفیه ثانویه بکار می روند. ولی در تصفیه پساب های بهداشتی می توان تصفیه اولیه را حذف نمود. آب پس از تصفیه اولیه به تصفیه ثانویه هدایت می شود. در تصفيه ثانويه روش هاي متعددي بکار برده می شود، که از دید تکنولوژی می توانند فنآوری های گوناگون و حتی ناهمگونی را شامل گردد. برخی از آنها، مانند پكيچ ها، mbr ها، لجن فعال و… می باشند.
متداول ترين آنها لجن فعال است .در اين روش فاضلاب خروجي از مرحله اوليه، را وارد استخر هوادهي مي كنند تا با زیستمندان و میکروارگانیزم هوازي، مخلوط پساب شده، مواد آلي آن به مصرف غذایی اين موجودات برسد . هوادهي نيز روش هاي متعدد دارد مانند استفاده از آبشار، استفاده از همزن پروانه در سطح، يا دميدن هوا در آب و…. . موجودات هوازي شامل گروه بسيار گوناگوني از تك ياخته ها، چند ياخته ها، ميكروب ها، قارچ ها، جلبك ها، تاژك داران، مژك داران و… مي باشد كه به مجموعه ی آن ها كلوني هترو گفته مي شود. با مصرف مواد آلي جمعيت لجن فعال زياد شده و كنترل اين جمعيت با دو عامل خروج يا برگشت لجن كنترل مي شود. پس از كاهش بار آلودگي جداسازي لجن فعال از آب معمولا با كمك حوض هاي ته نشيني انجام مي شود. در جدا سازی عملکرد تاژکداران و مژک داران در لخته سازی کلونی هترو بسیار مهم می باشد. زیرا همه ی ارگانیسم ها در بین این یاخته های استحاله دار احاطه شده و لخته های زنده سنگینی را می سازند که همانند لجن ته نشین می گردد.
روند ته نشینی همانند همان روند تصفیه اولیه می باشد با این تفاوت که عامل لخته ساز در تصفیه اولیه مواد شیمیایی است. و عامل لخته ساز در تصفیه ثانویه زیستمندان تاژکدار و مژکدار می باشند. اگر در تصفیه اولیه بازدهی 30 تا 40 درصد می بود در تصفیه ثانویه این بازدهی باید تا 90% باشد. ولی در تصفیه خانه هایی که نیاز به تصفیه اولیه دارند همان 30 تا 40 درصد قلب کار می باشند. زیرا بدون گرفتن مواد سمی، زیست مندان در تصفیه ثانویه کارایی نخواهند داشت.
در تصفیه پساب بهداشتی، گاهی نیاز به یک مرحله تصفیه بی هوازی مانند سپتیک یا ایمهاف، پیش از تصفیه هوازی نیز نیاز می گردد. از آنجایی که برای آب شرب از منابع بسیار پاک برداشت می گردد، نیازی به تصفیه ثانویه نیست و تصفیه اولیه تا 90% نیاز تصفیه را پوشش می دهد. پس از اين مرحله، آب، آلوده به ميكروارگانيزم بوده، بايد ضد عفوني شود. از روش هاي كلر زني، اوزن، يووي، فيلتراسيون و…. می توان برای گندزدایی استفاده کرد. چون معمولا پساب تصفیه شده ی خروجي از اين مرحله كه تا 90% بار آن كاهش يافته مي تواند در آبهاي سطحي رها شود. کار برای تصفیه پساب هایی مانند پساب بهداشتی تا همینجا بسنده می کند. اگر در تصفیه خانه ی پساب و یا آب، ویژگی دیگری مد نظر باشد، تصفیه تکمیلی نیاز می گردد. مواد آلي كه پس از گذشتن از تصفیه ثانویه، تبديل به موجود زنده شده است، به دلیل رشد و زایش زیاد می شود. مازاد این لجن فعال، با لجن ته نشيني از قسمت اوليه مخلوط و به قسمت هضم لجن وارد مي شود تا با روش هايي مانند هضم بي هوازي، هضم هوازی، بیورآکتور، حذف شیمیایی و …. كه معمولا با توليد گاز حاصل از تخمير همراه است تجزيه گردد. گاز حاصله معمولا به مصرف سوخت مي رسد.
پس از انجام تصفيه اوليه و ثانويه ممکن است، همچنان موادي در آب وجود داشته باشد، كه بايد از ورود آنها به آبهاي جاري جلوگيري كرد. اين مواد مانند فلزات سنگين، فسفر، ازت، كلر و… بوده كه تنها با روشهاي پيشرفته مي تواند پالايش شود. اين روشها بسيار متنوع بوده و همچنان درحال تحول و پيشرفت مي باشد. مانند جذب سطحي، صافي هاي ريز، RO (ريور اسمر)، UF ( اولترا فيلتر) و…… مي باشد 95% از آلودگي های ویژه، پس از تصفيه پيش رفته بايد حذف گردد. گاهی كليه مراحل اوليه وثانويه مجددا با مصرف مواد شيميايي ويژه در تصفيه پيشرفته استفاده مي گردد. تصفيه پيشرفته در مميزي آب و مصارف مختلف بسيار اهميت دارد. در تصفیه ی آب از منابع، برای مصرف، منبع آب، بيشتر آبهاي سطحي و زير زميني است، كيفيت آبهاي زير زميني به مراتب بهتر است به گونه اي كه اغلب نيازي به تصفيه ندارد.
ته نشيني وصاف كردن و سپس ضد عفوني (معمولا كلر) اصلي ترين مرحله تصفيه و بقيه مراحل بستگي به كيفيت منبع آب، یا استاندارد مصرف دارد. برای نمونه در صنایع گاهی تا نزدیک به آب مقطر نیاز به تصفیه آب می باشد. به همین دلیل تصفیه آب مصرفی در صنایع بسیار پیشرفته تر و تکنولوژیک تر می باشد. فن آوری هایی مانند ستون های جذب یونی، هوازداها، فیلترهای کاتریچ و…. با کنترل های اتوماسیون بکار برده می شوند. در باره آب شرب، بيشترين شكايت از آب لوله كشي است. این شکایت ها ممکن است، مربوط به بوي كلر و یا ذرات فلزي يا رسوبات حاصل از تاسيسات انتقال باشد. به همين دليل امروزه بطري آب كه مصرف شخصي دارد بازار پيدا كرده است. نیاز به یادآوری می باشد که تاثير تاسيسات و مواد افزاينده در سيستم آب آشاميدني هنوز كاملا بر كسي پيدا نيست.
فاضلاب را مي توان منابع غني دانست كه در محل خود نيست. پس اين منابع را مي توان طي چرخه اي به طبيعت باز گرداند. با شرط آنکه استانداردهای دفع رعایت گردند. این استانداردها برای آبهای جاری، آبهای دفنی و آبهای کشاورزی متفاوت می باشد. چرخه بازيابي شامل دو مرحله می باشد. مرحله نخست پس از تصفیه خانه خود شامل 3 گام می باشد: 1- مصرف آب تصفيه شده براي كشاورزي 2- نفوذ آب به زمين و فيلتر شدن آن 3- مصرف مجدد از زير زمين می باشد. در مرحله دوم بدون تصفیه خانه، که مرحله ای اکولوژیک است، مواد غذايي درون پساب جایگاهی غني قبل از نفوذ در خاك است. این جایگاه خود یک زیستگاه را می سازد و به مصرف گياهان و جانوران مي رسد.
در طبیعت برکه های مردابی، جنگل های مردابی و نيزار ها بهترين عملكرد را برای چنین جایگاه هایی دارند. آب كشت ها نيز يكي از مصارف فاضلاب پس از تصفيه اوليه و ثانويه است. به ویژه براي پرورش ماهي بسيار مناسب مي باشد. كشت هاي هيدرو پونيك نيز مي توانند مورد استفاده قرار گيرند. مصرف مجدد آب ممكن است مستقيم يا غيرمستقيم همچنين خود آگاه يا ناخود آگاه باشد. نوع ناخودآگاه آن بدون خطر نيست و ریسک بالایی دارد. به دلیل کاهش منابع آب و گسترش آلودگی های منابع آب و خاک و هوا با سر منشا فعالیت های انسانی، اهميت گفتمان زيست محيطي و در پي آن تصويب قوانين زيست محيطي و اجراي اين قوانين را در كليه امور جاري ساخته است.
قوانین زیست محیطی تصفیه آب
قوانین زیست محیطی را می توان در دو دسته طبقه بندی نمود.1- پاره اي از قوانين براي مهار آلودگي آب ها است و 2- پاره اي نيز براي پاك سازي آلودگي ها مي باشد . ولي همواره جلوگيري از توليد آلودگي بهترین روش در مهار مصرف و پاكسازي آب است. و در راهبرد دوم و انتهای همه ی مدیریت ها در حفاظت از منابع آبی، می توان گفت، تصفيه آبهاي آلوده به هدف بازيافت و باز چرخش، سودمند ترين راه مي باشد.
بدون نظر