كشاورزي پايدار

 در کشاورزی پایدار غذاهای طبیعی و عاری از مواد شیمیایی، جایگزین غذاهایی که با آفتکش ها و کودهای شیمیایی پرورش یافته اند می شوند. کشاورزی صنعتی به میزان زیادی به آفتکش ها، کودهای شیمیایی و تقویت کننده های شیمیایی وابسته است. مدیریت تلفیقی که مدیریت یکپارچه ی محیط زیست به همراه مدیریت بهداشت و مدیریت ایمنی است پایه برنامه ریزی برای کشاورزی پایدار می باشد. پرداختن به کشاورزی بدون این که توانایی نسل های کنونی یا آینده را برای برآوردن نیازها به خطر بیاندازد از روش های زیادی برای افزایش پایداری بهره می برد. همچنین برای توسعه ی کشاورزی و سیستم های غذایی پایدار، توسعه ی فرآیندهای تجاری انعطاف پذیر و روش های کشاورزی اهمیت دارد. ولی از هر روشی که استفاده شود باید اصول اکولوژی مطالعه روابط بین موجودات زنده و محیط آنها برآورده شود. تنوع گونه و هم سویی با شرایط اقلیمی دو متغیر تاثیر گذار بارز در این مدیریت کشت می باشند. شرکت آویسا با دسترسی به هرباریوم استان اصفهان و بهره مندی از استادان گونه شناسی و بکار گیری متدهای دانش بنیان همچون پرماکاچر با فنون هیدروپونیک و آکواپونیک روش های ویژه خود را در این گفتار ارائه می دهد.